I'm going on an adventure, and an adventure it was.....

'One Ring to rule them all. One Ring to find them. One Ring to bring them all and n the darkness bind them.'

Hobbiton! Vandaag ben ik dan eindelijk naar Hobbiton geweest, de movieset van de hobbit trilogie en de Lord of the Rings trilogie. Helaas was het heel erg toeristische, wat wel te verwachten was. Maar toch, ik had nog stille hoop dat het rustig zou zijn. Na heel veel stukken uit de film te hebben herkent, foto's te hebben genomen en een guided tour te hebben gedaan met een guide die  de geheimen van het filmen verklapten. Was het tijd om een ginger ale te gaan drinken in de beroemde Green Dragon.

It was an adventure!

Tongariro alpline crossing, 20 km, 7-8 uur, twee heftige klims, rivieren, een krater, berg meren, vallei en een bos. Nadat ik wat aan mijn conditie had gewerkt was ik er klaar voor. 's morgens met de shuttle om kwart voor 7 naar de begin van de track. Bijna de hele dag zou het tussen de 0 en 5 graden zijn. Ik had aan: een hemdje, sport shirt, thermo shirt met langen mouwen, fleece trui en een winddichte hikers jas. Verder  had ik mijn bergschoenen aan met alpen sokken, een thermo legging van de Hema en mijn sport legging. En nee ik heb het niet koud gehad tijdens de wandeling. In het begin begon het al met miezeren, waardoor ik mijn jas omruilde voor een regenjas en mijn regen broek aantrok. De eerste kilometers gingen soepel. De eerste stop waren de Soda springs, omdat het zo mistig was kon ik niet zo heel veel zien. Na ongeveer 5 kilometer kwam ik aan bij de Devils stair en zo als de naam al zegt het was echt een hel van een klim. Na wat astma pufjes had ik de trap overleefd. Na 2.5-3 uur was ik bijna op de top. Ik was bij de crater aangekomen. Inmiddels was het weer zo omgeslagen het was aan het sneeuwen en hagelen de wind had een snelheid, hoorde ik toen ik beneden kwam, van 60 km/h. Ik k

on boven niet recht staan of ik werd omver geblazen. Ik heb boven een kwartier gewacht maar iedereen die boven kwam ging terug. Zelf ben ik een klein stukje richting de crater gelopen maar de paatjes waren smal en je had maar een paar meter zicht. Toen kwam ik tot de conclusie dat ik echt wel op moest geven en terug moet omdat het gewoon te gevaarlijk werd. Toen ik terug op weg was naar de shuttle kwam ik een aantal rangers tegen die den mensen van de berg aan het roepen waren. Terug in het hostel na een warme douche want ik was ondertussen lichtelijk onderkoeld geraakt, bleek dat dit pas twee keer dit jaar was voor gekomen en als ze wisten dat het weer zo zou veranderen waren de shuttles gecanceld. Heb ik weer.... Als ik het positief ga bekijken kan ik tenminste zeggen dat ik op de top ben geweest! Maar toch ik baal er flik van aangezien ik geen tijd heb om nog een poging te doen.

Time to spot a Kiwi!

Omdat het Labour weekend is had ik de maandag vrij van stage. dat kwam goed uit want nadat ik zondag de cross had gedaan kon ik niet zoveel meer. Met verschrikkelijk veel spierpijn ging ik op weg terug naar Auckland. Ik heb een tussenstop gemaakt bij het Kiwihuis in Otorohanga. Want ja ik moet een levende kiwi hebben gezien voordat ik NZ verlaat. Het is alleen erg lastig om ze in het wild te spotten. In dit park waren een stuk of 10 (verschillende soorten) Kiwis te zien. Eigenlijk zijn het best lompe besten. Ze lopen heel lastig, waggelen meer en zijn bijna blind. Ze hebben wel een geweldige reukvermogen dat is iets wat veel vogels niet hebben. Verder waren er nog veel andere vreemde (NZ) vogels. Maar het moraal van dit verhaal is dat ik veel kiwi's heb gezien.